Διότι, έτσι κι αλλιώς, ο απλός πολίτης, δεξιός ή αριστερός αδιάφορο, δεν έχει κανέναν θεσμικό πολιτικό ρόλο. Δεν έχει καμμία θεσπισμένη εξουσία και συμμετοχή στο πως παίρνονται οι αποφάσεις.
Το μόνο που έχει ο απλός πολίτης, δεξιός ή αριστερός αδιάφορο, είναι μια ρημάδα ψήφος στα τέσσερα χρόνια. Που την ρίχνει σε κείνον τον πολιτικό που του υποσχέθηκε τα δεξιά ή τα αριστερά μέτρα της αρεσκείας του. Κα αυτό στην καλύτερη περίπτωση. Οταν δηλαδή δεν έχουμε πολιτική διαφθορά και συναλλαγή πολίτη-πολιτικού.
Στην καλύτερη λοιπόν περίπτωση, σε ένα ολιγαρχικό κοινοβουλευτικό πολίτευμα σαν το δικό μας, ο απλός πολίτης δεν έχει παρά μια ψήφο. Την ρίχνει και ξαναγυρίζει, για τα επόμενα τέσσερα χρόνια, στον καναπέ και στην κανονική πολιτική του ειδικότητα: χειριστής τηλεκοντρόλ οικογενείας.
Στο ΜΟΝΟ σκεφτήκαμε ότι θα έπρεπε να τιμήσουμε την αποχώρηση του Γιώργου Παπανδρέου από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, ανατρέχοντας στο παρελθόν και δίνοντας υλικό στον ιστορικό του μέλλοντος που θα ασχοληθεί με την περίπτωσή του. Μια ιστορία διδακτική και διασκεδαστική είναι αυτή που θα διαβάσετε στις παρακάτω γραμμές. Μια ιστορία εξόχως διαφωτιστική για το ποιόν του ανδρός, οι χειρισμοί του οποίου, στα δυο χρόνια της πρωθυπουργίας του, οδήγησαν τη χώρα στο Μνημόνιο και την απώλεια εθνικής κυριαρχίας.
Μια φορά κι έναν καιρό, ο μέχρι πρότινος πρωθυπουργός της χώρας Γιώργος Παπανδρέου (ΓΑΠ) είχε βαλθεί να υπερασπιστεί την οικογενειακή τιμή του καταδιώκοντας ένα σοβαρό αριστερό πολιτικό περιοδικό, το Αντί, που είχε τολμήσει να δημοσιεύσει αποκαλυπτικά ρεπορτάζ με κατηγορίες περί χρηματισμού του ίδιου αλλά και του στενού περιβάλλοντος του τότε πρωθυπουργού από τον μεγαλοαπατεώνα της μακρινής εκείνης εποχής, δρ. Γεώργιο Κοσκωτά.
Θυμηθήκαμε λοιπόν και σας παρουσιάζουμε στις επόμενες γραμμές, μια ιστορία στην οποία…
Με κάτασπρο πανί ένα καράβι απ’ το πενήντα έχει να φανεί
και συ βιδώθηκες μες στο λιμάνι με ανθοδέσμη που ‘χει μαραθεί.
Ηλεκτρικός Θησέας σε πηγάδι κι η Αριάδνη έχει μουγκαθεί
ηλεκτρικός Θησέας σε πηγάδι κι η Αριάδνη έχει μουγκαθεί.
Σε εδίκασαν να σπαταλάς τα χρόνια σε μια ζωή χωρίς προοπτική. Χάνεσαι σαν το γλάρο στην Ομόνοια και όταν ψάχνεις λύση στην φυγή. Πληρώνεις όσο-όσο τα διόδια και κομματιάζεσαι στην εθνική. Ηλεκτρικός Θησέας σε πηγάδι κι Αριάδνη έχει μουγκαθεί.
Ποιος είναι ισοβίτης στο σκοτάδι ποιος αλαφιάζει δίχως πληρωμή;
Ποιος σκύβει στους αφέντες το κεφάλι και ποιος τα βράδια κλαίει σαν παιδί;
Ποιος ονειρεύεται πως κάποιοι άλλοι βγαίνουν και κάνουν πρώτοι την αρχή;
Ηλεκτρικός Θησέας σε πηγάδι κι η Αριάδνη έχει μουγκαθεί.
Ναυάγια ονείρων αρμενίζουν και τα κεφάλια γεμισαν σκουριά. Στα σούπερ μάρκετ τέλειωσε η ελπίδα και…
Σας μειώσαν μισθους σας κοψαν τη συνταξη
σας κλέψαν τα ταμεια σας στέρησαν την υγεία,
ριξαν τα παιδια σας στην αμάθεια, σας πηραν τα σπίτια σας
διωξαν απο τις δουλιές σας στέρησαν πολιτικες και συνδικαλιστικες ελευθερίες
σας ψεκασαν σας εδειραν σας συνέλαβαν και ηταν ολοι ΕΛΛΗΝΕΣ
…τωρα σας λενε οτι φταινε οι μετανάστες.
Μέσα στις επόμενες ημέρες θα απαγγελθεί στον κ. Τόλη Βοσκόπουλο, η ετυμηγορία με την οποία υποχρεούται οριστικώς και αμετακλήτως να καταβάλλει στο ελληνικό δημόσιο ακέραιο το χρέος του ύψους 5,5 εκατ. ευρώ, μαζί με τις νόμιμες προσαυξήσεις.
Η ροή των γεγονότων τις τελευταίες βδομάδες και μετά τις 12 Φλεβάρη δεν αφήνει κανένα περιθώριο για παρερμηνείες. Όσο οι υπήκοοι αυτού του καθεστώτος περιμένουν την προκήρυξη των εκλογών που με κάποιο μαγικό τρόπο θα δώσει νέες προοπτικές στο μέλλον τους, οι μηχανισμοί του συστήματος προχωρούν ακάθεκτοι και με επιταχυνόμενο ρυθμό στον εκφασισμό όλης της κοινωνίας.
Με μια έννοια, αυτό ήταν τραγικά αναμενόμενο και ανυπόφορα προβλέψιμο.
Μετά από δυο χρόνια ενός πρωτόγνωρου (αντι)κοινωνικού πειράματος που κατέστρεψε το βιοτικό επίπεδο των πολλών, διέλυσε όλα τα εργασιακά δικαιώματα, δημιούργησε το μεγαλύτερο κύμα μαζικής ανεργίας, πετσόκοψε τις κοινωνικές παροχές υγείας και παιδείας, έφερε απανωτά χαράτσια και νέα ακρίβεια στα βασικά αγαθά και λεηλάτησε τις συντάξεις, τι είχε απομείνει για να προωθηθεί από ένα τέτοιο ΔΝΤ καθεστώς;
Τίποτα άλλο από έναν αγνό ανόθευτο φασισμό που θα παρουσίαζε τους μετανάστες σαν τους υπαίτιους για όλα τα δεινά και υπεύθυνους για την γενικευμένη κοινωνική μιζέρια και…
Seremos la prόxima Grecia (Θα είμαστε η επόμενη Ελλάδα) έγραφε ένα απο τα πλακάτ που κρατούσε ένας απο τους χιλιάδες που συμμετείχαν στη διαδήλωση που πραγματοποιήθηκε στη Βαρκελώνη χτες 29 μαρτίου, ημέρα γενικής απεργίας. Πόσο δίκιο ή άδικο έχει θα το δείξει ο χρόνος, αλλά οι ομοιότητες είναι εμφανείς. Αυτή η διαδήλωση στη Βαρκελώνη, όπως και σε όλες τις πόλεις της Ισπανίας, πραγματοποιήθηκε, στα πλαίσια της γενικής απεργίας που κύρηξαν τα Ισπανικά εργατικά συνδικάτα (UGT, CCOO, CNT, CGT, κλπ) κατά της πρόσφατα ψηφισθείσας εργασιακής μεταρρύθμισης. Μια μεταρρύθμιση που σύμφωνα με τα συνδικάτα, όχι μόνο δεν θα λύσει το τεράστιο πρόβλημα της ανεργίας που αντιμετωπίζει η Ισπανία, αλλά θα το διογκώσει, φέρνοντας παράλληλα το Μεσαίωνα στις εργασιακές σχέσεις.
Αυτή ήταν η 7η γενική απεργία στην ιστορία της Ισπανικής Βασιλεύομενης Δημοκρατίας (στη μετα Φράνκο εποχή), και σύμφωνα με τα συνδικάτα είχε 77% συμμετοχή, με μεγαλύτερη την συμμετοχή στη…
Ανακοίνωση της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου
Σε μία εξαιρετικά δύσκολη κοινωνική συγκυρία και με εμφανή πλέον την τάση ο ακροδεξιός και ρατσιστικός λόγος να γίνεται ολοένα και περισσότερο λόγος της κεντρικής πολιτικής σκηνής, η απόφαση του Δημάρχου της Αθήνας να ζητήσει τη γνώμη της Αστυνομίας για τη διεξαγωγή αντιρατσιστικών εκδηλώσεων στην πλατεία του Αγ. Παντελεήμονα το Σάββατο 17/03 δημιουργεί έντονες ανησυχίες
Ο ορθός λόγος δοκιμάζεται σε περιόδους διχαστικών διενέξεων αλλά και «ακραίας ομοψυχίας», οπότε οι λίγοι διαφωνούντες βρίσκονται απολογούμενοι. Μιλώ, επί παραδείγματι, για όσους προέβλεπαν πως η εθνική τύφλωση στο Μακεδονικό θα οδηγούσε νομοτελειακά στο σημερινό αδιέξοδο. Όσοι γέμιζαν τις γαλανόλευκες πλατείες θεωρούσαν μειοδοτική την υποστήριξη του έντιμου αμοιβαίου συμβιβασμού, αυτόν που σήμερα ζητάμε και δεν μας προσφέρεται. Το ίδιο συνέβαινε όταν η ελληνοσερβική φιλία επέβαλλε πανεθνικό σιωπητήριο για τα εγκλήματα σε βάρος των μουσουλμάνων της Βοσνίας ή των Αλβανών του Κοσόβου.
Κυριακή 11 Μαρτίου 2012. Στο υπόγειο του υπ. Οικονομικών -εκεί όπου έχει βγει η βρώμα ότι υπάρχει κλοφέν- ξεσπάει φωτιά. Κάποιος σπεύδει να ειδοποιήσει την Πυροσβεστική Υπηρεσία η οποία καταφθάνει στο σημείο. Οι άνδρες κατεβαίνουν στο υπόγειο του Υπ. Οικονομικών και επιχειρούν να κατασβήσουν τη μικρής έκτασης φωτιά η οποία έκαιγε σωρούς εγγράφων! Εκείνη τη στιγμή ακούγεται η εντολή του επικεφαλής ο οποίος θα διατάξει:
-Ρίξτε νερό, πολύ νερό. Να μην μείνει τίποτε!..
Οι πυροσβέστες απόρησαν γιατί ήξεραν πως με το νερό θα καταστραφούν τα πολύτιμα έγγραφα του Αρχείου ανάμεσα στα οποία και αυτά που είχαν απομείνει και αφορούσαν τις περίφημες γερμανικές αποζημιώσεις. Κάποιος από τους ήρωες της Πυροσβεστικής σοκάρεται και αντιδρά, ενώ ένας άλλος μαζεύει και διασώζει κάποια έγγραφα-φωτιά τα οποία αποδεικνύουν το μεγάλο εθνικό έγκλημα. Το συμβάν θα χαρακτηριστεί «απόρρητο» από τη Πυροσβεστική! Μόνο που -σύμφωνα με το ρεπορτάζ- τα ντοκουμέντα υπάρχουν όπως επίσης και οι μαρτυρίες-σοκ των ανδρών της Πυροσβεστικής!
Είδα χθες το βράδυ την εκπομπή NETWEEK με την κ. Έλλη Στάη στη ΝΕΤ -και δεν ήταν η πρώτη φορά. Αυτό που μου έχει κάνει εντύπωση είναι ότι απ’ την πλευρά των δημοσιογράφων καλούνται τα ίδια πρόσωπα. Έχω μετρήσει τουλάχιστον 3 φορές την παρουσία των κ.κ. Κύρτσου και Φελέκη για παράδειγμα, κι αναρωτιέμαι ποιό είναι το κριτήριο της πρόσκλησης των ίδιων δημοσιογράφων ή ακόμα και των ίδιων σχολιαστών. Έχουν κάποια αποκλειστική σύμβαση εμφάνισης στην εκπομπή οι συγκεκριμένοι δημοσιογράφοι ή απλά προτιμούνται απ’ την παραγωγή γιατί είναι έγκριτοι; Το γεγονός ότι κάτω απ’ τους τίτλους τους αναφέρονται οι ιστοσελίδες και οι εφημερίδες τους, δε συνιστά άραγε διαφήμισή τους; Το ότι καλούνται οι ίδιοι δε μπορεί παρά να μας βάζει σε σκέψεις. Δεν υπάρχουν άραγε άλλοι δημοσιογράφοι στη χώρα ώστε να φιλοξενηθούν στο δημόσιο κανάλι; Πώς μπορούν κάποιοι να το χρησιμοποιούν προνομιακά; Η δημόσια τηλεόραση πρέπει να είναι
Ένας Λενινιστής τσακώθηκε κάποτε μ’ έναν Τροτσκιστή που είχε μαλώσει μ’ έναν Μαρξιστή ο οποίος είχε μαλώσει μ’ έναν Μαοϊκό που δεν μιλιόταν μ’ έναν Σταλινικό ο οποίος είχε μαλώσει άγρια μ’ έναν ρεφορμιστή.
Είδα χθες το βράδυ την εκπομπή NETWEEK με την κ. Έλλη Στάη στη ΝΕΤ -και δεν ήταν η πρώτη φορά. Αυτό που μου έχει κάνει εντύπωση είναι ότι απ’ την πλευρά των δημοσιογράφων καλούνται τα ίδια πρόσωπα. Έχω μετρήσει τουλάχιστον 3 φορές την παρουσία των κ.κ. Κύρτσου και Φελέκη για παράδειγμα, κι αναρωτιέμαι ποιό είναι το κριτήριο της πρόσκλησης των ίδιων δημοσιογράφων ή ακόμα και των ίδιων σχολιαστών. Έχουν κάποια αποκλειστική σύμβαση εμφάνισης στην εκπομπή οι συγκεκριμένοι δημοσιογράφοι ή απλά προτιμούνται απ’ την παραγωγή γιατί είναι έγκριτοι; Το γεγονός ότι κάτω απ’ τους τίτλους τους αναφέρονται οι ιστοσελίδες και οι εφημερίδες τους, δε συνιστά άραγε διαφήμισή τους; Το ότι καλούνται οι ίδιοι δε μπορεί παρά να μας βάζει σε σκέψεις. Δεν υπάρχουν άραγε άλλοι δημοσιογράφοι στη χώρα ώστε να φιλοξενηθούν στο δημόσιο κανάλι; Πώς μπορούν κάποιοι να το χρησιμοποιούν προνομιακά; Η δημόσια τηλεόραση πρέπει να είναι 